De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft op dinsdag 2 juli 2019 met succes een abort-test uitgevoerd met een onbemande Orion ruimtecapsule. Deze test was van cruciaal belang voor de verdere ontwikkeling van de nieuwe Orion capsule aangezien tijdens deze test het Launch Abort System werd getest dat de capsule met de astronauten in veiligheid moet brengen wanneer er tijdens de eerste minuten van de lancering iets fout gaat.
Omstreeks 13u00 Belgische tijd werd op de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida op het LC-46 lanceercomplex de onbemande Orion capsule gelanceerd. De capsule zelf was een testversie van de uiteindelijke Orion ruimtecapsule die in de nabije toekomst Amerikaanse ruimtevaarders in de ruimte en naar de maan moet brengen. De onbemande capsule werd gelanceerd met behulp van een ongebouwde Peacekeeper raket. Dit is een intercontinentale ballistische raket (ICBM) die gebouwd wordt door Northrop Grumman en gebruikt wordt door het Amerikaanse leger. De capsule werd bovenop een Peacekeeper raket bevestigd om de test en omstandigheden zo realistisch mogelijk te maken. Alles samen duurde deze 'Ascent Abort-2' test ongeveer drie minuten en al 55 seconden na de start van de lancering werd de abort-raketmotor van het Launch Abort System (LAS) van de capsule tot ontbranding gebracht. Dit LAS evatuatiesysteem bevindt zich op de neus van de capsule en kan tijdens een noodgeval tot ontbranding worden gebracht zodat de capsule met de astronauten aan boord dan wegvliegt van de lanceerraket. Tijdens deze Ascent Abort-2 test werd de capsule op een hoogte van 9 450 meter losgemaakt van de raket. Op dat moment vloog de Orion capsule met een snelheid van ongeveer 1 300 kilometer uur en kreeg de capsule daarbij een extra kracht van 7G te verduren. Doordat tijdens deze test enkel de neuskegel werd getest die de ruimtecapsule in veiligheid moet brengen, stortte de capsule zelf uiteindelijk met een snelheid van 500 kilometer uur te pletter in de Atlantische Oceaan op ongeveer 11 kilometer van de kust van Florida. Nadat de zwarte dozen en datarecorders van de capsule werden afgeworpen, zonk de onbemande capsule vervolgens naar de bodem van de zee. Dit was de tweede abort-test dat NASA uitvoerde in de ontwikkeling van de Orion capsule. De eerste test vond plaats in 2010 en werd enkel uitgevoerd op het lanceerplatform. In de toekomst wil NASA de nieuwe Orion ruimtecapsule gebruiken om astronauten terug naar de maan te brengen en zelfs naar de planeet Mars. De eerste bemande missie met de Orion capsule is gepland voor 2022 of 2023.
In maart 2019 kondigde de Amerikaanse vicepresident Mike Pence een versnelling van het Orion-project aan. Het doel is nu om tegen 2024 opnieuw mensen op de maan te laten landen. De reeds geplande Exploration Missions werden ondergebracht in het nieuwe Artemisprogramma en kregen ook de naam van dit programma. Tijdens de Artemis-1 missie, die in de zomer van 2020 zal plaatsvinden, zal men een onbemande Orion ruimtecapsule en bijhorende Europese servicemodule in een baan om de maan brengen om deze daarna te laten terugkeren naar de Aarde. Doel van deze missie is vooral om de life-support-systemen uitvoerig te testen. Tijdens de tweede Artemis missie wil NASA uiteindelijk in 2022 of 2023 voor het eerst mensen in een baan om de maan brengen met de nieuwe Orion capsule. De vlucht zal hetzelfde vluchtprofiel hebben als de onbemande testvlucht Artemis 1 die in een retrograde vrije terugkeerbaan om de Maan vliegt. De bemanning tijdens de Artemis-2 missie zal waarschijnlijk uit vier personen bestaan. Oorspronkelijk werd de Orion capsule ontworpen om in de ruimte gebracht te worden met behukp van het nieuwe Space Lauch System (SLS) dat nog in volle ontwikkeling is. Doordat deze ontwikkeling al meermaals vertraging opliep, sluit NASA niet uit dat de Orion capsule in de toekomst ook kan gelanceerd worden met andere raketten zoals de Atlas 5 of Falcon 9.
