Op dinsdag 11 december 2012 is vanop de Cape Canaveral lanceerbasis in Florida voor de derde keer een klein militair onbemand ruimteveer gelanceerd. Een Atlas V draagraket, met aan boord het Orbital Test Vehicle (OTV-2), vertrok om 19u03 Belgische tijd vanop het SLC-41 lanceercomplex en zette het kleine onbemande ruimteveer succesvol uit in een lage baan om de Aarde.
De Atlas 5 is een zogenaamd ‘Expendable Launch System’ en wordt gebouwd door het Amerikaanse lucht- en ruimtevaartbedrijf Lockheed Martin. Deze 58 meter lange krachtige draagraket heeft bij het lanceren een gewicht van 334 ton en bestaat uit twee trappen. De onderste rakettrap beschikt over een door Rusland geproduceerde RD-180 raketmotor die een stuwkracht heeft op grondniveau van 3.826 kN. Om de Atlas 5 meer stuwkracht te geven bij het lanceren, kan de raket ook uitgerust worden met maximaal vijf, op vaste branadstof werkende, boosterraketten. De tweede rakettrap is een Centaur. Hiervan bestaan twee versies: een tweemotorige Centaur voor het lanceren van zware lasten en een éénmotorige Centaur voor het lanceren van geostationaire satellieten. Elke Centaur rakettrap werkt op vloeibare waterstof en vloeibare zuurstof en beschikt over RL-10 raketmotoren die geproduceert worden door het Amerikaanse bedrijf Pratt & Whitney. Het vrachtruim, bovenop de Centaur rakettrap, kan een diameter hebben van vier of vijf meter en is 20,7 of 26,5 meter lang. Elke Atlas 5 raket wordt gelanceerd door het Amerikaanse commerciële lanceerbedrijf United Launch Alliance (ULA) dat in 2006 opgericht werd door Lockheed Martin en Boeing. De eerste lancering van de Atlas 5 vond plaats in augustus 2002. Sindsdien werd deze raket al 26 maal gelanceerd.
Het Amerikaanse OTV-ruimteveer is bijna 9 meter lang en heeft bij de lancering een gewicht van 4,9 ton. De OTV werd zo ontworpen dat het in een lage baan om de Aarde gebracht wordt door middel van een traditionele draagraket en vervolgens, na een geheime missie van enkele maanden, terug naar op Aarde kan landen als een Space Shuttle. Aan boord van dit onbemande ruimteveer bevindt zich een zonnepaneel dat voor energie moet zorgen, batterijen, een laadruim voor geheime vrachten en raketmotoren die gebruikt worden voor baanmanoeuvres. Het ontwerp van de OTV werd gebaseerd op dat van het X-37 ruimtetuig dat NASA in 1999 ontwierp. Het Amerikaanse Defense Advanced Research Project Agency (DARPA) en het Pentagon namen het ontwerp van NASA's X-37 ruimtetuig in 2004 over na budgettaire problemen. Uiteindelijk kreeg de Amerikaanse luchtmacht in 2006 het project in handen en werd het Amerikaanse lucht- en ruimtevaartbedrijf Boeing er bij betrokken om het ruimteveer af te werken. Sinds de overgave van het project van NASA aan het Pentagon is het Orbital Test Vehicle één van de best bewaarde Amerikaanse militaire geheimen. Net zoals tijdens de eerste twee OTV-missies in 2010 en 2011 werd ook ditmaal geen informatie gelost over het doel van de missie. Volgens officiële persberichten van de Amerikaanse luchtmacht wordt de OTV gebruikt om nieuwe technologieën uit te testen in een baan om de Aarde. Volgens waarnemers kan het OTV ook gebruikt worden voor spionagedoeleinden of het in de ruimte brengen van kleine satellieten.
