Algemeen
Het sterrenbeeld Toekan (Tucana) kunnen we enkel waarnemen vanop het zuidelijk halfrond. Deze constellatie stelt een Zuid-Amerikaanse vogel voor en werd aan het einde van de 16-de eeuw door de Nederlands astronoom Petrus Plancius geïntroduceerd naar waarnemingen van de Nederlandse zeevaarders Frederick de Houtman en Pieter Dirkszoon Keyser. In 1603 nam Johan Bayer dit sterrenbeeld op in zijn bekende steratlas Uranometria. In grootte is Tucana het 48ste sterrenbeeld.
Aangrenzende sterrenbeelden
- Grus
- Indus
- Octans
- Hydrus
- Eridanus
- Phoenix
Wat zijn de belangrijkste sterren?
Het sterrenbeeld Toekan (Tucana) kent geen sterren met naam. De helderste ster is Alpha Tucana. Deze ster heeft een visuele helderheid van magnitude 2,9 en staat op een afstand van ongeveer 200 lichtjaar van ons. Alpha Tucanae is een circumpolaire dubbelster. De tweede helderste ster in het sterrenbeeld Toekan is Gamma Tucana. Deze ster heeft een helderheid van magnitude 4,0 en zou een massa hebben van 1,5 maal de massa van de Zon. De derde helderste ster in dit sterrenbeeld is Zeta Tucana met een helderheid van magnitude 4,2. Deze ster bevindt zich op een afstand van 28 lichtjaren van ons en heeft een massa die slechts 0,99 maal de massa van de Zon heeft.
Welke andere objecten zijn er te vinden in Tucana?
In het sterrenbeeld Toekan (Tucana) kunnen twee heel bekende deep sky objecten terugvinden: de Kleine Magelhaense Wolk en de bolvormige sterrenhoop 47 Tucanae. Deze laatste is een prachtige bolhoop die zelfs al met het blote oog zichtbaar is. Dit deep sky object bevindt zich op een afstand van ongeveer 16 700 lichtjaar van ons en heeft een visuele helderheid van magnitude 4,9. De Franse astronoom Nicolas Louis de Lacaille nam deze bolhoop in 1751 voor het eerst waar vanaf Kaap de Goede Hoop aangezien het sterrenbeeld Toekan niet waarneembaar is vanuit Europa. Naast 47 Tucanae is de Kleine Magelhaense Wolk ongetwijfeld het meest bekende deep sky object uit het sterrenbeeld Toekan. Dit dwergsterrenstelsel heeft een visuele helderheid van magnitude 2,7 en bevindt zich op een afstand van ongeveer 197 000 lichtjaar van ons. Dit is dan ook één van de verst afgelegen objecten dat we met het blote oog kunnen waarnemen. Dit stelsel bevat enkele honderden miljoenen sterren en vormt samen met de Grote Magelhaense Wolk een bekend paar van sterrenstelsels dat zeer geliefd is onder amateur-astronomen. De Kleine Magelhaense Wolk heeft een diameter van ongeveer 7 000 lichtjaren en de totale massa wordt geschat op ongeveer 7 miljard maal de massa van onze ster, de Zon. Nog een mooie bolvormige sterrenhoop die we in dit sterrenbeeld kunnen terugvinden is NGC 362. Deze bolhoop heeft een visuele helderheid van magnitude 6,4 en staat op een afstand van 27 700 lichtjaar van ons. NGC 362 werd op 1 augustus 1826 ontdekt door de Schotse astronoom James Dunlop.
De Kleine Magelhaense Wolk - Foto: ESA/NASA
