De wet van Titius en Bode is een formule waarmee je de afstand van planeten tot de zon gemakkelijk kan bepalen. Deze wet werd gepubliceerd in 1766 door Titius, en aan de hand van deze wet ging men op zoek naar nieuwe planeten. Eén van deze planeten zou zich moeten bevinden tussen Mars en Jupiter, de andere achter Uranus.
Het vreemde aan deze formule is dat het ondanks de naam doet vermoeden geen natuurkundige wet is. Het is meer een toeval dat deze formule de afstand van de meeste planeten tot de zon aantoont. De formule werkt op basis van één variabele, en dat is het rangnummer van de planeet waarvan men de afstand wilt berekenen te beginnen bij Mercurius. Ook is het zo dat als vijfde rangtelnummer niet de reuzenplaneet Jupiter wordt gebruikt, maar de planetoïdengordel tussen Mars en Jupiter. Zo krijgt Jupiter een 6 als rangtelnummer.
De wet wordt gedefiniëert als:
a = 0,4 + 0,3 × 2(n - 2)
Waarbij: a = de afstand van de planeet tot de zon gemeten in astronomische eenheden, n = het rangnummer van de planeet in het zonnestelsel, te beginnen met Mercurius.
Stel dat we de afstand van de planeet Uranus willen weten door gebruik te maken van de wet van Titius en Bode:
a = 0,4 + 0,3 × 2(8 - 2)
⇕
a = 19,6
Bij bovenstaande vergelijking is de werkelijke afstand 19,191 AE. Men moet opmerken dat hoe verder men in het zonnestelsel gaat door deze wet te gebruiken, hoe groter het verschil tussen de werkelijke en de berekende waarden wordt.
