Het lijkt er op dat India er niet in geslaagd is om een onbemand ruimtetuig te laten landen op het oppervlak van de maan. Normaal had op vrijdag 6 september 2019 de Indiase maanlander Vikram een zachte landing moeten maken op de zuidpool van de maan maar toen het ruimtetuig zich nog enkele honderden meters boven het maanoppervlak bevond, verloor de vluchtleiding plots alle contact. Voor India en zijn ruimtevaartprogramma is dit een zware klap aangezien men in het land enorm uitkeek naar deze ambitieuze ruimtemissie.
De Indiase maanlander Vikram cirkelde al enkele dagen rond de maan. De Vikram lander reisde samen met de Indiase ruimtesonde Chandrayaan 2 naar de maan nadat deze in mei 2019 gelanceerd werden. Uiteindelijk werd op vrijdag 6 september 2019 de baan van het onbemande ruimtetuig verlaagd en begon de lander omstreeks 22u00 aan zijn afdaling naar het maanoppervlak. Normaal had Vikram omstreeks 22u20 een signaal naar de vluchtleiding moeten terugsturen dat het ruimtetuig goed en wel was geland maar net voor de geplande landing verloor men plots alle contact. Wellicht is er tijdens de laatste minuten van de landing iets misgegaan en is het ruimtevaartuig gecrasht op het maanoppervlak. De Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO liet al weten dat de data die de lander terug naar de aarde stuurde, uitgebreid zal geanalyseerd worden zodat men kan achterhalen wat er is mis gegaan. Hierdoor is India er dus niet in geslaagd om het vierde land in de wereld te worden dat een ruimtetuig kan laten landen op de maan. Met deze missie wou India uitgebreid onderzoek doen van het maanoppervlak op de zuidpool van de maan en aan de wereld tonen dat het op vlak van ruimtevaart mee kan met de grote spelers zoals de Verenigde Staten, Rusland en China. In India zelf werd enorm uitgekeken naar deze landing. Zo was de volledige landing rechtstreeks te volgen op Indiase televisiezenders en werd deze in het vluchtleidingscentrum bijgewoond door de Indiase premier Narendra Modi. Via Twitter liet de premier weten dat India trots is op zijn wetenschappers en dat het land blijft verder werken aan zijn ambitieus ruimtevaartprogramma. Met deze ambitieuze missie wou India de jeugd inspireren om later wetenschappen te studeren. Hieronder kan u het moment bekijken waarop het vluchtleidingscentrum het contact met de Vikram lander verliest.
In tegenstelling tot de eerste Chandrayaan missie bestond Chandrayaan-2 niet enkel uit een ruimtesonde maar ook uit een 1,4 ton zware Maanlander die de naam 'Vikram' droeg met aan boord een kleine robotwagen die de naam 'Pragyan' kreeg. Terwijl de ruimtesonde/orbiter in een lage baan om de Maan cirkelt op een hoogte van ongeveer 100 kilometer boven het maanoppervlak moest de één ton zware Vikram lander op vrijdag 6 september 2019 een zachte landing maken op de Maan waarna de kleine Pragyan robotwagen kon starten aan zijn missie. Dit zou de eerste maal zijn in de geschiedenis van de ruimtevaart dat India een zachte landing zou uitvoeren op een ander hemellichaam. Het uiteindelijke doel van deze ambitieuze missie was om de 27 kilogram zware robotwagen te laten rondrijden om het Maanoppervlak zodat deze foto's en wetenschappelijke gegevens van het Maanoppervlak zou terugsturen naar de Aarde. De kleine rover werd uitgerust met zes wielen die apart worden aangedreven, een zonnepaneel om energie op te wekken en twee wetenschappelijke instrumenten: de Laser induced Breakdown Spectroscope (LIBS) en de Alpha Particle Induced X-ray Spectroscope (APIXS). Deze kleine maanrover werd ontwikkeld om een afstand van 500 meter te kunnen afleggen op het maanoppervlak en kon enkel communiceren met de Vikram maanlander. Aan boord van de Chandrayaan-2 ruimtesonde, die rond de maan cirkelt, bevinden zich ook verschillende wetenschappelijke instrumenten zoals een Terrain Mapping Camera-2 (TMC-2) en een Imaging IR Spectrometer (IIRS). Ook de maanlander zelf werd uitgerust met drie wetenschappelijke instrumenten waaronder een seismometer die maanbevingen moet detecteren en een laserreflector dat werd ontwikkeld door NASA's Goddard Space Flight Center. De Chandrayaan-2 missie is ook de eerste Indiase interplanetaire ruimtemissie dat geleid wordt door twee Indiase vrouwen.
De Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO wou de Vikram lander en maanrover laten landen op ongeveer 600 kilometer van de zuidpool van de maan. Dit zou de eerste maal zijn dat een onbemand ruimtetuig zo ver van de evenaar van de maan zou landen. Indiase wetenschappers hadden de zuidpool van de maan gekozen als landingsplaats voor Vikram aangezien men er van overtuigd was dat de maanbodem en het maangesteente op deze locatie voor heel wat ontdekkingen zouden kunnen zorgen. Indien India er zou in geslaagd zijn om de maanlander veilig tot op het maanoppervlak van de maan te brengen, wou men de lander en maanrover minstens één dag op de maan laten functioneren. Dit komt overeen met ongeveer 14 dagen op aarde. Gedurende deze periode zou men onder andere gesteenten op het maanoppervlak onderzoeken en maanbevingen bestuderen. De levensduur van de Chandrayaan-2 ruimtesonde, die momenteel in een baan om de maan cirkelt, wordt geschat op ongeveer één jaar. Gedurende deze periode zal de data afkomstig de ruimtesonde met behulp van het Indian Deep Space Network (IDSN) doorgestuurd worden naar de Aarde zodat wetenschappers deze zo snel mogelijk kunnen verwerken en analyseren. Het Indian Deep Space Network (IDSN) bestaat vandaag de dag uit drie antennes die zich in India bevinden waarvan de grootste een diameter heeft van 32 meter. De Chandrayaan-2 missie wordt gesteund door meer dan 500 wetenschappelijke instellingen en 120 bedrijven. Alles samen heeft deze missie een prijskaartje van 141 miljoen dollar.
De eerste Chandrayaan ruimtesonde werd op 22 oktober 2008 gelanceerd en bestond toen uit een ruimtesonde en een kleiner tuigje dat moest inslaan op het maanoppervlak. Het onbemande ruimtetuig kwam op 8 november 2008 in een baan om de maan terecht waarna de kleinere sonde op 14 november 2008 te pletter sloeg op het maanoppervlak nabij de krater Shackleton. De Chandrayaan-1 missie was de eerste interplanetaire ruimtemissie van de Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO. Toen het Moon Mineralogy Mapper instrument aan boord van de Chandrayaan-1 waterijs had ontdekt in het maanoppervlak nabij de polen van de maan bleek deze missie een zeer groot succes te zijn. Daarnaast konden wetenschappers ook een gedetailleerde 3D-kaart maken van het maanoppervlak dankzij meer dan 70 000 foto's die werden gemaakt door de Chandrayaan-1 ruimtesonde.
