China heeft een kleine uitbreidbare module in een baan om de aarde getest tijdens de recente Shijian-19 missie, zo blijkt uit een update meer dan een maand na de landing van het ruimtevaartuig. De Shijian-19 satelliet werd gelanceerd met een Long March 2D raket vanaf Jiuquan op 27 september 2024 en landde in het oosten van China op 10 oktober op de nabijgelegen Dongfeng landingsplaats in de Gobiwoestijn. De China Academy of Space Technology (CAST), die zowel Shijian-19 als de testmodule produceerde, onthulde in een verklaring van 21 november 2024 dat de “opblaasbare flexibele verzegelde module” een on-orbit test had voltooid.
De module wordt door CAST beschreven als een multifunctionele afgesloten structuur gemaakt van flexibele composietmaterialen. De missie werd als een volledig succes beschouwd door CAST, een belangrijke divisie van China's staatsaannemer CASC, die ook modules heeft ontwikkeld voor het Tiangong ruimtestation. CAST verklaarde dat de module tijdens de lancering in samengeperste, opgevouwen toestand is en bij het bereiken van de baan wordt opgeblazen. Dit ontwerp biedt voordelen zoals een lichtgewicht constructie en een hoge vouwefficiëntie. CAST beschreef de technologie als een veelbelovende benadering voor het bouwen van grootschalige ruimte-afgesloten modules en vertegenwoordigt een belangrijke nieuwe richting in de technologie van afgesloten modules.
Het bedrijf gebruikte zijn expertise in systeemontwerp, structuren, mechanismen, thermische controle en ruimteomgeving om deze doorbraak te bereiken, aldus de verklaring. Het bedrijf voegde eraan toe dat testen op de grond, zoals luchtdichtheid, impact van brokstukken, extreme druk, trillingen en thermisch vacuüm, werden uitgevoerd in samenwerking met partnerorganisaties om de prestaties van de module te valideren. China heeft al eerder aangegeven geïnteresseerd te zijn in uitbreidbare of opblaasbare modules, maar de publicatie van 21 november 2024 lijkt de eerste publieke onthulling van gerelateerde hardware te zijn. Het land heeft ook plannen onthuld om te beginnen met de uitbreiding van het Tiangong-ruimtestation, te beginnen met een multifunctiële module waarmee nieuwe modules aan de faciliteit kunnen worden gekoppeld. Hoewel ontwerpen van het plan nieuwe vaste modules lijken te tonen die vergelijkbaar zijn met de modules die al in een baan om de aarde zijn, zou een opblaasbare habitat een belangrijke rol kunnen spelen in deze geplande uitbreiding.
De Shijian-19 test lijkt op tests zoals de BEAM-demonstratie door Bigelow Aerospace op het internationale ruimtestation ISS, maar dan kleinschaliger en van veel kortere duur. Een aantal bedrijven, waaronder Lockheed Martin en Sierra Space, testen opblaasbare habitattechnologie, die zou kunnen worden ingezet in commerciële ruimtestations na het ISS in een lage baan om de aarde. De Shijian-19 missie werd door de China National Space Administration (CNSA) beschreven als de eerste test van een nieuwe generatie herbruikbare testplatforms voor de ruimte. Naast de uitbreidbare module vervoerde het ruimteschip Shijian-19, met een gewicht van ongeveer 3.500 kilogram, nuttige ladingen en experimenten, waaronder basis- en industriële gewassen voor bestralingsexperimenten om gunstige mutaties te bevorderen, microbiële monsters en experimenten op het gebied van ruimtetechnologie.
Shijian-19 was een korte versie van het herbruikbare ruimtevaartuig, ontworpen voor missies van ongeveer twee weken. Een langetermijnconfiguratie, uitgerust met zonnepanelen op de voortstuwings- en energiemodule, kan langer in een baan om de aarde blijven en uitgebreide experimenten ondersteunen. China heeft het Tiangong ruimtestation voor microzwaartekracht en andere ruimtegerelateerde experimenten, maar het heeft beperkte downmass mogelijkheden. Het herstelbare gedeelte van het Shijian ruimtevaartuig kan tussen de 500 en 600 kilogram aan lading meenemen, waardoor China meer mogelijkheden heeft voor experimenten met microzwaartekracht. De succesvolle test van de opblaasbare module vult een technologisch gat in China's mogelijkheden en opent mogelijk de deur naar toekomstige toepassingen voor verkenning van het zonnestelsel en orbitale habitats.
Bron: SpaceNews
