In het kader van het Mariner ruimteprogramma lanceerde de Verenigde Staten in 1969 twee identieke Mariner ruimtesondes richting Mars. Mariner 6 en 7 werden op 24 februari en 27 maart 1969 in de ruimte gebracht en hadden als belangrijkste doel een scheervlucht uit te voeren over de evenaar en het Zuidpoolgebied van de rode planeet. Beide ruimtetuigen passeerden Mars in augustus 1969 op een afstand van minder van 4 000 kilometer. Hierdoor kregen de vluchtleiders en wetenschappers nieuwe, ongeziene foto's te zien van het Marsoppervlak dat steeds meer verschillen toonde met het oppervlak van onze maan.
Doel van de missies
Door deze twee scheervluchten wou Amerika zoveel mogelijk leren over de atmosfeer en het oppervlak van Mars. Daarnaast wouden ingenieurs met deze ruimtetuigen ook nieuwe technologie demonstreren die later zou gebruikt worden bij volgende Marsverkenners of andere planetaire sondes.
De Mariner 6 & 7 ruimtesondes
Beide ruimtesondes hadden een gewicht van 411 kilogram en beschikten elk over vier 2,1 meter lange zonnepanelen die 449 Watt energie konden leveren. Deze achthoekige ruimtetuigen werden gemaakt uit een magnesium frame dat 1,3 meter wijd was. Bovenop de twee kunstmanen bevond zich een schotelantenne met een diameter van 1 meter die voor de communicatie moest zorgen met de Aarde. In totaal hadden beide ruimtetuigen elk een hoogte van 5,7 meter. Onderaan het achthoekig frame bevonden zich telkens twee platformen waarop zich de wetenschappelijke instrumenten bevonden. Het instrumentarium van de Mariner 6 en 7 Marsverkenners bestond uit een Infrared Spectrometer, Ultraviolet Spectrometer, Mars TV Camera, Thermal Control Flux Monitor, een General Relativity experiment en het Two-Channel IR Radiometer Mars Surface Temperature instrument.
Lancering en missies
Zowel de Mariner 6 alsook de Mariner 7 werden in de ruimte gebracht door een Amerikaanse Atlas-Centaur draagraket. Mariner 6 werd op 24 februari 1969 gelanceerd en Mariner 7 op 27 maart 1969. Tien dagen voor de geplande lancering van de Mariner 6 bleek er een ernstig probleem te zijn met de Atlas-Centaur draagraket waardoor de ruimtesonde bovenop een andere Atlas-Centaur gemonteerd werd. Op 29 juli 1969 verloor het Jet Propulsion Laboratory van de NASA plots alle contact met de Mariner 7. De vluchtleiding slaagde er toch in het contact te herstellen maar later bleek dat een batterij aan boord van de ruimtesonde was ontploft. Vijftig uur voor Mariner 6 de rode planeet zou langsvliegen, werden de wetenschappelijke instrumenten aangeschakeld. Twee uur later begon het ruimtetuig met het maken van de eerste foto's. Mariner 6 vloog op 1 augustus 1969 op een afstand van 3 431 kilometer boven het Marsoppervlak waarna de boordcomputer van de Mariner 7 geherprogrammeerd werd zodat deze andere foto's zou nemen van Mars dan zijn voorganger. Uiteindelijk maakte Mariner 7 op 5 augustus ook zijn dichtste passage langs Mars op een hoogte van 3 430 kilometer. Beide ruimtetuigen stuurden in totaal 800 miljoen bits aan data terug naar de Aarde. Na hun scheervlucht bevonden de twee Marsverkenners zich in een baan om de zon.
Mariner 7 maakte deze opname van het Marsoppervlak - Foto: NASA
Ontdekkingen
Beide ruimtetuigen vlogen over een gebied op Mars waarin veel kraters voorkwamen waardoor ze geen foto's maakten van de grote vulkanen en ravijnen. De camera's aan boord van de Mariner 6 en 7 fotografeerden ongeveer 20% van het totale Marsoppervlak. In totaal werden 198 foto's teruggestuurd naar de Aarde door deze twee ruimtesondes die daarnaast ook nog eens de atmosfeer van Mars bestudeerden. De overige instrumenten aan boord van de ruimtetuigen onderzochten de massa, de grootte en vorm van Mars.
Kostprijs
De totale kostprijs van het Amerikaanse Mariner ruimteprogramma bedroeg 554 miljoen dollar.
