De twaalfde ruimtevlucht van het ruimteveer Columbia stond in 1992 helemaal in het teken van de wetenschap en kreeg de naam U.S. Microgravity Laboratory-11 (USML-1). In het vrachtruim van het ruimteveer bevond zich het Spacelab ruimtelabo waarin zeven ruimtevaarders tientallen experimenten uitvoerden. Dit was de zesde maal dat een Spacelab Long Module configuratie gebruikt werd in het vrachtruim van een ruimteveer. In totaal bevonden zich tijdens deze missie meer dan 30 wetenschappelijke experimenten in het ruimteveer die ontwikkeld werden door meer dan 100 onderzoekers. Gedurende meer dan dertien dagen werkten minstens vier ruimtevaarders de klok rond in het USML ruimtelabo. Dit was de eerste maal dat een ruimteveer bijna veertien dagen in de ruimte bleef. Dit nieuwe record werd mogelijk gemaakt doordat het ruimteveer voorzien werd van het Extended-Duration Orbiter Pallet dat zich eveneens in het vrachtruim van de Columbia bevond.
Crew info
Richard N. Richards was de gezagvoerder aan boord van het ruimteveer Columbia tijdens deze missie. Voor Richards was dit zijn derde ruimtevlucht nadat hij eerder al deel uitmaakte van de STS-28 en STS-41 missies. In de cockpit werd Richards bijgestaan door piloot Kenneth D. Bowersox voor wie het zijn eerste ruimtevlucht was. Bowersox werd in 1987 geselecteerd als astronaut en ging na deze STS-50 missie nog viermaal de ruimte in. Voor de twee Mission Specialists Ellen S. Baker en Carl J. Meade was dit hun tweede ruimtevlucht en voor de derde Mission Specialist Bonnie Dunbar was dit haar derde ruimte-avontuur. Dunbar ging na deze STS-50 missie nog eens tweemaal de ruimte in en werd in 1981 opgenomen tot het Amerikaanse astronautenkorps. Onder de STS-50 bemanning bevonden zich ook twee wetenschappers (Lawrence J. DeLucas en Eugene H. Trinh) die tot voor deze missie geen ruimte-ervaring hadden.
De STS-50 bemanning bij het ruimteveer Columbia - Foto: NASA
Lancering en missie
Op 25 juni 1992 vertrok het ruimteveer Columbia vanop het Kennedy Space Center voor zijn twaalfde ruimtemissie. Eenmaal het ruimteveer zich in een baan om de Aarde bevond op een hoogte van 296 kilometer begon de crew met het uitvoeren van hun drukke agenda. In totaal verbleef Columbia tijdens deze STS-50 missie meer dan dertien dagen in de ruimte. Dit was de eerste maal dat experimenten aan boord van een ruimteveer gedurende lange tijd werden blootgesteld aan micrograviteit. Experimenten aan boord van het USML ruimtelabo waren het Crystal Growth Furnace (CGF), Drop Physics Module (DPM), Surface Tension Driven Convection Experiments (STDCE), Zeolite Crystal Growth (ZCG), Protein Crystal Growth (PCG), Glovebox Facility (GBX), Space Acceleration Measurement System (SAMS), Generic Bioprocessing Apparatus (GBA), Astroculture-1 (ASC), Extended Duration Orbiter Medical Project (EDOMP) en Solid Surface Combustion Experiment (SSCE). Al deze experimenten stonden in het teken van materiaalonderzoek, vloeistoffysica, de groei van kristallen, biologische wetenschappen en technologie demonstraties. Tijdens deze missie werd voor het eerst gebruik gemaakt van het Extended-Duration Orbiter (EDO) systeem.
Om het ruimteveer met al zijn experimenten langer dan tien dagen in een baan om de Aarde te houden, werden in het vrachtruim van de Columbia onder andere extra waterstof-, zuurstof- en stikstoftanks ondergebracht. De zeven ruimtevaarders aan boord van de Columbia voerden ook onderzoeken uit op zichzelf in het kader van het EDO Medical Project. Eén van de meest succesvolle onderdelen aan boord van het Neurolab ruimtelabo was de Glovebox. Deze afgesloten afzuigkast kon door de ruimtevaarders gebruikt worden voor tal van experimenten zonder dat men er hierbij mee in aanraking kwam. Op deze manier kon men werken met giftige stoffen en kleine vlammetjes. Naast de vele experimenten die deel uitmaakten van de USML missie werd door de STS-50 bemanning ook nog het Shuttle Amateur Radio Experiment (SAREX) en het Polymer Membrane Processing (IPMP) experiment uitgevoerd. De bemanning aan boord van de Columbia werd in twee teams onderverdeeld die elk twaalf uur werkten. Uiteindelijk keerde het ruimteveer Columbia op 9 juli 1992 terug naar de Aarde. Omwille van slechte weersomstandigheden boven de Edwards luchtmachtbasis in Californië landde het ruimteveer op het Kennedy Space Center in Florida. Doordat het ruimteveer een gewicht had bij de terugkeer van 104 328 kilogram had men gehoopt om de Columbia te laten landen op de Edwards Air Force Base aangezien men hier beschikte over een zeer lange landingsbaan. Uiteindelijk verliep de landing op het Kennedy Space Center zonder problemen.
Het vrachtruim van het ruimteveer Columbia met daarin de U. S. Microgravity Laboratory - Foto: NASA
Cijfers en overzicht
-
48ste bemande Amerikaanse Space Shuttle missie
-
Aantal astronauten: 7
-
Duur missie: 13 dagen, 19 uur
-
Aantal omwentelingen: 221
-
Baan coördinaten: 296 kilometer
-
Hellingshoek van de baan: 28,5°
-
Afgelegde afstand: 9 200 000 kilometer
