Na de twee Space Shuttles Columbia en Challenger, die inmiddels samen al 11 vluchten hadden uitgevoerd, was het de beurt aan het ruimteveer Discovery. Dit ruimteveer werd voor het eerst gelanceerd tijdens de STS-41-D missie die op 30 augustus 1984 van start ging. In vergelijking met de twee andere ruimteveren was de Discovery veel lichter omdat er gebruik werd gemaakt van lichtgewicht hittewerend materiaal. Een ander kenmerk van deze missie was dat de lancering slechts enkele seconden voordat de Solid Rocket Boosters (SRB’s) zouden tot ontbranding worden gebracht, werd geannuleerd. Hierdoor moesten de hoofdmotoren weer uitgeschakeld worden en dit was sinds de Gemini 6A missie niet meer gebeurd. Nadat het ruimteveer zich eindelijk in een baan rond de Aarde bevond, werden er met succes 3 communicatiesatellieten uitgezet. Op 5 september landde het ruimteveer Discovery terug op Aarde na een missie van 6 dagen en 3 uur.
Crew info
Als bemanning voor het ruimteveer Discovery voor de STS-41-D missie werden ditmaal zes astronauten geselecteerd die, afgezien van de commandant Henry Hartsfield, allemaal nog nooit een ruimtevlucht hadden uitgevoerd. Piloot van het ruimteveer was Michael Coats die later (2006) directeur werd van het NASA Johnson Space Center. Coats maakte na de 41-D missie nog meer ruimtevluchten en ging opnieuw de ruimtein tijdens de STS-29 en STS-39 missies. De eerste ‘Mission Specialist’ aan boord van de Discovery was Judith Resnik. Deze vrouwelijke astronaute kwam in 1986 om het leven tijdens de ramp met de Challenger. De andere twee missiespecialisten aan boord van het ruimteveer waren Steven Hawley en Richard Mullane. De eerstgenoemde voerde in totaal vijf ruimtevluchten uit en maakte deel uit van de STS-41-D, STS-61-C, STS-31, STS-82 en STS-93 missies. De derde missiespecialist, de toen 39 jarige Richard Mullane, zou later ook nog tweemaal de ruimte ingaan tijdens de STS-27 en STS-36 Space Shuttle missies. Het zesde bemanningslid was Charles Walker en na deze STS-41-D missie maakte deze Payload Specialist nog eens tweemaal deel uit van een Space Shuttle crew.
Lancering en missie
Oorspronkelijk stond de lancering van het ruimteveer Discovery gepland voor 25 juni. Het zou de eerste vlucht zijn voor de Discovery, het derde ruimteveer toen. Het was het lichtste ruimteveer vanwege het nieuwe hittewerende materiaal dat werd gebruikt op de romp in plaats van de oude zware tegeltjes. Vanwege een technisch probleem werd de lancering een dag uitgesteld naar 26 juni. Tijdens het aftellen verliep alles probleemloos, alleen werd door de computer 6 seconden voor lancering de aftelling afgebroken en werden de drie hoofdmotoren van de Orbiter, die toen al tot ontbranding werden gebracht, weer uitgeschakeld. Hierdoor werd de STS-41-D missie de eerste Space Shuttle missie en de tweede bemande ruimtevlucht ooit die slechts enkele seconden voor start afgebroken werd. Tien minuten nadat de motoren terug stilgelegd werden, brak er een kleine brand uit op het lanceerplatform. Tijdens het uitschakelen van de motoren werd het koelsysteem van het lanceerplatform eveneens in werking gezet om een eventuele brand te voorkomen en de motoren af te koelen.
Op 30 augustus, na nog twee keer uitgesteld te zijn, ging de STS-41-D missie eindelijk van start toen de motoren van het ruimteveer Discovery tot ontbranding werden gebracht op lanceerplatform 39-A. Na twee minuten koppelden de twee Solid Rocket Boosters zich volgens planning af en vielen deze terug in zee om opnieuw gebruikt te kunnen worden. Na het loskoppelen van de grote External Tank bevond het ruimteveer zich in een baan rond de Aarde en kon de missie beginnen, met als doel drie satellieten uit te zetten. In het vrachtruim achter de bemanningscabine bevonden zich de drie kunstmanen, de SBS-4, de Telstar 302 en de SYNCOM 4-2. De twee Amerikaanse communicatiesatellieten SBS-4 en Telstar 302 werden gebouwd door het Amerikaanse lucht en ruimtevaartbedrijf Hughes en werden na het uitzetten door de STS-41-D bemanning in de juiste baan om onze planeet gebracht door een PAM-D rakettrap. De derde satelliet aan boord van de Discovery was de SYNCOM 4-2 militaire communicatiesatelliet die eveneens gebouwd werd door Hughes en deel uitmaakte van het Leasat satellietennetwerk.
In het laadruim van de Discovery bevond zich eveneens het OAST-l (Office of Aeronautics and Space Technology) experiment. Dit enorm opgevouwen zonnepaneel was 4 meter breed, had een lengte bij het ontplooien van 31 meter en bevatte verschillende experimentele zonnecellen. Eenmaal in de ruimte werd het gevaarte uitgevouwen zodat de verschillende soorten zonnecellen konden getest worden. Het experiment bleek van zeer groot belang te zijn voor de ontwikkeling van een eventueel toekomstig ruimtestation. Het OAST-1 zonnepaneel was de grootste structuur die opengevouwen werd vanuit een bemand ruimtetuig. Naast het OAST-1 experiment werden ook nog experimenten uitgevoerd met de Radiation Monitoring Equipment (RME) en het Continuous Flow Electrophoresis System (CFES). Na een missie van 6 dagen en bijna drie uur landde het ruimteveer Discovery op 5 september, terugkerend van de STS-41-D missie, met 6 bemanningsleden aan boord op de landingsbaan op Edwards Air Force Base in Californië. Op 10 september werd het ruimteveer vervolgens op de rug van de aangepaste Boeing 747 teruggebracht naar het Kennedy Space Center in Florida.
Cijfers en overzicht
- 12de bemande Amerikaanse Space Shuttle missie
- Aantal astronauten: 6
- Duur missie: 6 dagen, 3 uur
- Aantal omwentelingen: 96
- Baan coördinaten: 240 x 251 kilometer
- Hellingshoek van de baan: 28.5°
- Afgelegde afstand: 4 619 000 kilometer
