Op 6 april 1984 ging de elfde Space Transportation System (STS) missie van start toen het ruimteveer Challenger voor de vijfde maal werd gelanceerd voor de STS-41-C missie. Het ruimteveer had aan boord een bemanning van vijf astronauten en kenmerkend aan deze missie was dat een Amerikaans ruimteveer voor de eerste keer een hoogte van meer dan 550 kilometer bereikte door middel van gebruik te maken van het Orbiter Maneuvering System. De twee hoofddoelen van de missie waren de Long Duration Exposure Facility (LDEF) uit te zetten in een baan om de Aarde en om een satelliet terug op te vangen en deze te herstellen in het laadruim van het ruimteveer.
Crew info
De bemanning bestond uit Robert L. Crippen als gezagvoerder, Francis R. Scobee als piloot en George D. Nelson, James D. A. van Hoften en Terry J. Hart als Mission Specialist. Enkel gezagvoerder Crippen was eerder al de ruimte ingegaan tijdens de STS-1 en STS-7 missies en zou later ook nog deel uitmaken van de STS-41-G bemanning. Piloot Francis Scobee zou na deze STS-41-C ruimtevlucht nog eens de ruimte in gaan tijdens de STS-51-L missie maar kwam jammer genoeg om het leven tijdens de lancering van het ruimteveer Challenger in 1986. Mission Specialist George Nelson zou na deze missie in 1986 en 1988 nog tweemaal deel uitmaken van een Space Shuttle crew en voor Terry Hart was dit zijn enige ruimteavontuur.
De STS-41-C bemanning - Foto: NASA
Lancering en missie
Op 6 april 1984 omstreeks 8u58 plaatselijke tijd, werd de stilte verbroken op lanceercomplex 39A op het Kennedy Space Center toen de krachtige raketmotoren van de Solid Rocket Boosters en het ruimteveer Challenger tot ontbranding werden gebracht en de Space Shuttle zich langzaam maar steeds sneller omhoog begaf. In het vrachtruim bevond zich de 9,7 ton zware Long Duration Exposure Facility (LDEF) die het uitzicht had van een cylindervormige satelliet en 57 experimenten bevatte die gedurende lange tijd zouden worden blootgesteld aan de ruimtelijke omgeving. De LDEF werd tijdens de tweede vluchtdag in de ruimte achtergelaten en tijdens één van de volgende missies zou deze kunstmaan opnieuw naar de Aarde gebracht worden. Oorspronkelijk was het de bedoeling om de LDEF gedurende 11 maanden in een baan om onze planeet achter te laten maar wegens tijdsgebrek en het tragische ongeval met ruimteveer Challenger kon de LDEF pas in januari 1990 terug worden naar de Aarde gebracht. De experimenten aan boord van de LDEF waren afkomstig uit Amerika, Canada, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Nederland en Zwitserland. Dit project werd in 1974 al goedgekeurd.
Astronauten Nelson en van Hoften herstellen de Solar Max kunstmaan - Foto: NASA
Op de derde dag van de STS-41-C missie begaf het ruimteveer Challenger zich tot op een hoogte van 556 kilometer waar het tot op een afstand kwam van 60 meter van de Solar Max satelliet. Dit 2,2 ton zware zonneobservatorium werd op 14 februari 1980 in de ruimte gebracht door een Amerikaanse Delta raket maar door een elektronische probleem raakte deze satelliet al gauw defect en kreeg de bemanning van de STS-41-C missie de opdracht deze kunstmaan te herstellen. De astronauten Nelson en van Hoften begaven zich hierna met hun ruimtepakken in het vrachtruim van de Challenger waar ze de Manned Maneuvring Unit’s gebruikten om tot bij de kunstmaan te komen. Normaal zouden de astronauten de satelliet tijdens de eerste ruimtewandeling vastgrijpen door middel van een speciaal hulpstuk maar dit mislukte. De Solar Max kunstmaan begon hierna te tuimelen waarna de twee astronauten zich opnieuw naar het ruimteveer begaven. In de nacht die hierop volgde slaagden vluchtleiders van het Goddard Space Flight Center er in de satelliet terug onder controle te krijgen waarna van Hoften en Nelson de volgende dag er wel in lukten om de Solar Max kunstmaan in het laadruim van de Challenger te brengen met behulp van de Remote Manipulator System robotarm. Het hoogtecontrolesysteem en andere elektronische componenten van de satelliet werden tijdens de tweede ruimtewandeling met succes vervangen en uiteindelijk werd deze satelliet de volgende dag opnieuw uitgezet. Na deze geslaagde en gewaagde herstellingsopdracht werd in het ruimteveer nog een experiment, dat afkomstig was van studenten, uitgevoerd met bijen en uiteindelijk keerde het ruimteveer Challenger op 13 april terug naar de Aarde waar het landde op landingsbaan 17 van de Edwards Air Force Base in Californië. In totaal maakte de STS-41-C bemanning 108 omwentelingen om de Aarde. De Challenger werd op 18 april teruggebracht naar het Kennedy Space Center.
Cijfers en overzicht
- 11e bemande Amerikaanse Space Shuttle missie
- Aantal astronauten: 5
- Duur missie: 6 dagen, 23 minuten
- Aantal omwentelingen: 108
- Hellingshoek van de baan: 28.5°
- Afgelegde afstand: 4 619 000 km
