Miljarden dollars worden jaarlijks in het onderzoek naar buitenaards leven gepompt. Maar zijn ze wel van enig nut? Professor Steven Benner, die tevens mee de ontwerpen voor de volgende generatie Marssondes maakt voor NASA, zegt dat leven makkelijk zonder water kan bestaan. In het de uitgave van december 2004 van "Current Opinion in Chemical Biology" beschrijven hij en zijn collega's de manier waarop organismen kunnen overleven in exotische omgevingen zoals die kunnen voorkomen op Titan.

Benner en zijn collega's hebben 2 voorwaarden voor leven kunnen vinden: een temperatuur die chemische processen toelaat en een energiebron zoals zonlicht of radioactief verval. Dit contrasteert duidelijk met de vorige voorwaarde, namelijk de aanwezigheid van vloeibaar water. "Het is dus goed mogelijk dat wij enkele vreemde vormen van leven op onze planeet over het hoofd hebben gezien." zegt Benner. "Slechts 50 jaar geleden dachten we dat leven in de diepzee onbestaand was."

Titan, de maan van Saturnus die door de Cassini-Huygens ruimtesonde werd onderzocht, is misschien wel de ideale plaats om naar leven te zoeken. De data die de Cassini heeft teruggestuurd is gewoonweg verbluffend. De verkregen data suggereert een wereld van gele wolken en oliezwarte methaanmeren, een omgeving waarvan men denkt dat deze zeer gelijkend is op de jonge aarde. Titan heeft een te lage oppervlaktetemperatuur om vloeibaar water te garanderen, wat ervoor zorgt dat onderzoekers al afhaken als het over leven op Titan gaat. Het leven op aarde bestaat voornamelijk uit water, dus is het moeilijk voor ons om leven zonder te bedenken. Maar dr. Benner gelooft dat onze aandacht naar water het onderzoek in gedrang brengt. "Waarom gebruiken we de koolwaterstoffen niet die vloeibaar op Titan voorkomen en zo een mooie broedplaats voor leven kunnen vormen. In vele gevallen zijn koolwaterstoffen betere oplosmiddelen om complexe organische reacties in onder te brengen."

Volgens vele wetenschappers is al het leven dat op aarde voorkomt afkomstig van een gemeenschappelijke voorouder. Het nadeel daarvan is dat ieder organisme dezelfde biochemische processen in zich heeft. Zo maakt al het leven op aarde gebruik van proteïnen die bestaan uit dezelfde basisstoffen. Maar is het wel de enigste weg die leven in kan slaan? Kunnen de biochemische processen van andere levensvormen in het heelal niet verschillen van die op aarde? Geëxperimenteer met het aanpassen van proteïnen en DNA hebben enkele van deze vragen deels kunnen oplossen. Zo kunnen alternatieve aminozuren makkelijk instaan als vervanger voor hun natuurlijke tegenhanger. Dr. Benner en zijn collega's zijn op deze manier aan het testen hoe ver ze de chemie van het leven kunnen brengen. Zo stelt dr. Benner zich vele vragen zoals "Is water noodzakelijk?", "Is koolstof noodzakelijk?", "Kunnen siliconen als vervanger dienen?" . Een van de theorieën die vandaag de ronde doen is dat het leven vroeger zijn genetische informatie doorgaf d.m.v. het RNA i.p.v. het DNA. Als dit correct is dan is er de mogelijkheid dat alternatieve biochemische processen kunnen bestaan. Dr. Benner suggereert zelfs dat organismen die nog met RNA werken mogelijk nog steeds bestaan. Omdat zulke levensvormen de productie-eenheden van proteïnen niet nodig hebben zullen ze in alle waarschijnlijkheid veel kleiner zijn dan bacteriën. "Veel mineralen hebben poriën die ongeveer een micron groot zijn. Deze kunnen dus RNA-organismen bevatten". volgens  Benner.

Hoewel zeer exotische werelden buitenaards leven kunnen hebben is Mars nog steeds de beste plaats voor ons om te zoeken. "Er was water op Mars terwijl er leven op aarde was." Toont Benner aan. "Het zou geen vreemd leven zijn aangezien het in water kon leven, maar het kon vreemd zijn naar aardse maatstaven.". Maar dr. Benner geeft toe dat een simpele "we weten het niet" soms het beste antwoord is. "Slechts op het moment wanneer we ergens anders in dit heelal leven vinden, of leven ons vindt, hebben we een onafhankelijke 2de dataset. Misschien zelfs dan niet moesten we van dat leven afstammen".

Dit mysterie blijft nog voor vele jaren onopgelost. Hebben aliens water nodig? Kan leven ontstaan zonder water? Al deze vragen zonder een antwoord. Gaan we het ooit nog wteen? Niemand die het kan zeggen...

Dit gebeurde vandaag in 1807

Het gebeurde toen

De Duitse astronoom Heinrich Wilhelm Matthias Olbers ontdekt de planetoïde 4 Vesta. Dit is de op twee na grootste planetoïde in de hoofdring tussen de banen van de planeten Mars en Jupiter en is tussen de 468 en 530 kilometer in diameter. Haar grootte en haar ongewoon heldere oppervlak maken van Vesta ook de helderste planetoïde. De vorm van Vesta is ongeveer bolvorming en het oppervlak en het oppervlak wordt gekenmerkt door een enorme krater met een diameter van 460 kilometer op de zuidpool. Foto: NASA

Ontdek meer gebeurtenissen

Redacteurs gezocht

Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!

Wordt medewerker

Steun Spacepage

Deze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.

23%

Sociale netwerken