Een team van sterrenkundigen van de Rijksuniversiteit Groningen heeft voor drie grote, mogelijk gevaarlijk geachte planetoïden aangetoond dat die geen risico op een inslag leveren in de komende honderd jaar. Ze kwamen tot hun resultaten na spitwerk in telescooparchieven met behulp van geavanceerde datascience-technieken. Aardscheerders (of NEO's, naar het Engelse near-earth objects) zijn planetoïden die dicht bij de aarde komen. De NASA en de ESA hebben een lijst met ongeveer 1350 gevaarlijke aardscheerders die binnen honderd jaar mogelijk op aarde inslaan. Om de aardscheerders in de gaten te houden, gebruiken ze speciale telescopen.

Het team van NASA's James Webb-ruimtetelescoop heeft op zaterdag 8 januari 2022 zijn goudomhulde hoofdspiegel succesvol volledig uitgeklapt, waarmee de laatste fase met succes is voltooid ter voorbereiding op wetenschappelijke activiteiten. De hoofdspiegel van deze ruimtetelescoop heeft een totale diameter van 6,5 meter, een omvang oppervlakte van 25 vierkante meter en bestaat uit 18 zeshoekige segmenten die samen één grote spiegel vormen. Twee weken na zijn lancering is de Webb-ruimtetelescoop nu volledig ontplooid. De James Webb Space Telescope, een gezamenlijke missie van het Europees Ruimteagentschap ESA en het Canadees Ruimteagentschap CSA, zal elke fase van de kosmische geschiedenis onderzoeken, van binnen ons zonnestelsel tot de verste waarneembare sterrenstelsels in het vroege heelal.

Op 5 januari 2022 heeft de James Webb Space Telescope met succes zijn secundaire spiegel ontplooid. De vangspiegel, met een diameter van 74 centimeter, bevindt zich nu in de juiste positie om later het verzamelde licht van de grote hoofdspiegel op te vangen en dit in de richting van de instrumenten te weerkaatsen. Het ontplooien van de secundaire spiegel is de tweede grote mijlpaal in het operationeel maken van de James Webb Space Telescope nadat men ook al het enorme zonneschild had uitgeklapt. De volgende cruciale stap in het klaarmaken van de ruimtetelescoop is het openklappen van het koelsysteem aan de achterzijde van de hoofdspiegel. 

Het team van de James Webb-ruimtetelescoop heeft het 21-meter grote zonneschild van de ruimtetelescoop volledig ontplooid, een belangrijke mijlpaal bij de voorbereiding voor wetenschappelijke activiteiten. Het zonneschild, ongeveer zo groot als een tennisbaan, was opgevouwen om in de laadruimte van de neuskegel van een Arianespace Ariane 5-raket te passen vóór de lancering. Het Webb-team begon op 28 december 2021, drie dagen na de lancering, het zonneschild op afstand te ontplooien.

Eind 2021 wordt 's werelds grootste ruimtetelescoop in de ruimte gebracht door een Europese Ariane 5 raket. Deze 13 miljard euro dure ruimtetelescoop heeft een gewicht van 6,5 ton en beschikt over een spiegel die 6,5 meter groot is en bestaat uit 18 hexagonale segmenten. Met de JWST willen wetenschappers infrarood licht in de ruimte waarnemen met een gevoeligheid die 100 keer groter is dan de Hubble Space Telescope. Astronomen hopen met de James Webb Space Telescope onder andere dan ook de eerste sterrenstelsels na de oerknal te zien. Leer aan de hand van deze filmpjes alles over de James Webb Space Telescope!

De allereerste foto van een zwart gat in 2019 kon alleen gemaakt worden met een wereldwijd netwerk van telescopen, de Event Horizon Telescope (EHT). Om toekomstige metingen te verbeteren en een film van zwarte gaten te kunnen maken, is de toevoeging van een radiotelescoop in Afrika nodig. Dankzij een garantstelling van de Radboud Universiteit, is er nu groen licht voor de start van het Africa Millimetre Telescope (AMT). Het project heeft als doel een radiotelescoop in Namibië te bouwen. Daarnaast garandeert de Radboud Universiteit een wetenschappelijke en technische bijdrage aan het EHT-consortium voor de komende tien jaar.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een nieuwe ruimtetelescoop voorgesteld die de recente geschiedenis van de geboorte en sterfte van sterren en de vorming van chemische elementen in de Melkweg zal bestuderen. De gammastralingstelescoop, de Compton Spectrometer and Imager (COSI), zal naar verwachting in 2025 worden gelanceerd als NASA's nieuwste kleine astrofysicamissie. NASA's Astrophysics Explorers Program ontving in 2019 achttien voorstellen voor ruimtetelescopen en selecteerde er vier voor missieconceptstudies. Na een gedetailleerde beoordeling van deze studies door een panel van wetenschappers en ingenieurs, selecteerde NASA COSI om verder te gaan in ontwikkeling.

Zeven dagen na deze historische mijlpaal bracht een enorme antenne bij NASA's Deep Space Network Goldstone-complex een ander, veel groter object in beeld. Op 14 augustus 2021 passeerde een kleine asteroïde (NEA) genaamd 2021 PJ1 onze planeet op een afstand van ongeveer 1,7 miljoen kilometer. Tussen 20 en 30 meter breed vormde de recent ontdekte asteroïde geen bedreiging voor de aarde. Maar de nadering van deze asteroïde was historisch en markeerde de 1000ste NEA die in iets meer dan 50 jaar door planetaire radar werd waargenomen.

Na vele jaren van uitstel lijkt het er in 2021 dan toch eindelijk te komen. Dan moet de lang verwachte opvolger van de succesvolle Hubble Space Telescope, de James Webb Space Telescope, eindelijk in de ruimte gebracht worden. De James Webb Space Telescope is een optische infraroodtelescoop met een hoofdspiegel die een diameter heeft van 6,5 meter waarmee astronomen onder andere licht willen opvangen van sterren en sterrenstelsels die kort na de oerknal werden gevormd. Deze ambitieuze ruimtetelescoop werd ontworpen en gebouwd door NASA met belangrijke bijdragen van Europa (ESA) en Canada (CSA). 

De Event Horizon Telescope (EHT) samenwerking, bekend van het maken van de eerste foto van het zwarte gat in het sterrenstelsel M87, heeft nu het hart van het naburige sterrenstelsel Centaurus A in ongekend detail in beeld gebracht. De astronomen hebben het centrale superzware zwarte gat gelokaliseerd en onthullen hiermee hoe daar twee gigantische jets ontstaan. Opvallend is dat de buitenste randen van de jets straling uitzenden, een fenomeen dat de huidige theoretische modellen op de proef stelt. Het werk is geleid door Michael Janssen van het Max Planck Institute for Radioastronomy (MPIfR) en de Radboud Universiteit, en wordt gepubliceerd in Nature Astronomy op 19 juli.