Zonnestormen kunnen catastrofale schade aanrichten. Een zonnestorm die eind oktober 2003 plaatsvond (nu de Halloweenstorm van 2003 genoemd) veroorzaakte naar schatting 27 miljard dollar aan schade. Dat aantal zal alleen maar toenemen omdat de mensheid steeds afhankelijker wordt van ruimte-infrastructuur en elektrische infrastructuur. Als we echter met enige nauwkeurigheid zouden kunnen voorspellen wanneer dergelijke stormen zouden toeslaan en ons gebruik van de technologieën die zouden kunnen worden getroffen zouden kunnen aanpassen, zouden we de ergste schade kunnen voorkomen. Maar op dit moment beschikken we nog niet over een systeem dat nauwkeurig genoeg kan voorspellen welke gebeurtenissen die schade kunnen veroorzaken.
Wetenschappers van het National Solar Observatory van de Amerikaanse National Science Foundation en het New Jersey Institute of Technology hebben de mooiste beelden van de corona van de zon tot nu toe gemaakt. Om deze hogeresolutiebeelden en -films te kunnen maken, ontwikkelde het team een nieuw 'coronal adaptive optics'-systeem dat onscherpte uit beelden verwijdert die wordt veroorzaakt door de aardatmosfeer. Hun baanbrekende resultaten zijn onlangs gepubliceerd in Nature Astronomy en maken de weg vrij voor een dieper inzicht in coronale verwarming, zonne-uitbarstingen en ruimteweer, en openen een mogelijkheid voor nieuwe ontdekkingen in de atmosfeer van de zon.
Een internationaal team van wetenschappers heeft een extreme piek in radiokoolstof ontdekt die overeenkomt met het jaar 12.350 voor Christus tijdens de schemering van de laatste ijstijd. De kracht van de gebeurtenis kon echter niet eerder worden vastgesteld vanwege het ontbreken van een geschikt model. De storm is nu geïdentificeerd als de krachtigste zonnedeeltjesstorm die tot nu toe bekend is, een kolossale ruimteweerstorm die 14.300 jaar geleden de aarde trof. Deze recente ontdekking breidt de tijdlijn en intensiteit van bekende zonneactiviteit uit en stelt een nieuwe bovengrens voor dergelijke zonneverschijnselen.
Drie door NASA gefinancierde raketten staan klaar om gelanceerd te worden vanaf de Poker Flat Research Range in Fairbanks, Alaska, in een experiment dat moet aantonen hoe poollichtsubstormen het gedrag en de samenstelling van de verre bovenste atmosfeer van de aarde beïnvloeden. De resultaten van het experiment kunnen een lang gekoesterde theorie over de interactie van het poollicht met de thermosfeer op losse schroeven zetten. Het kan ook de voorspelling van het ruimteweer verbeteren, wat van cruciaal belang is nu de wereld in het dagelijks leven steeds meer vertrouwt op satellietgebaseerde apparaten zoals GPS-apparaten.
Satellietoperatoren hebben betere ruimteweermodellen nodig om de levensduur van hun satellieten te maximaliseren en botsingen in een lage baan om de aarde te voorkomen. De groei van het aantal satellieten en brokstukken in een baan om de aarde, aangedreven door megaconstellaties zoals Starlink van SpaceX, heeft een nieuwe impuls gegeven aan de inspanningen om beter te modelleren hoe gebeurtenissen in het ruimteweer de dichtheid van de bovenste atmosfeer kunnen verhogen en daarmee de weerstand die satellieten in lage banen kunnen ondervinden.
Een startup voorspelt nu ruimteweer met openbaar beschikbare gegevens en is van plan om tegen 2028 een constellatie van 24 weersatellieten te lanceren. Het doel: miljarden, zo niet triljoenen dollars aan infrastructuur op de grond beschermen, plus de levens van ruimtetoeristen en astronauten nu we ons steeds meer buiten de planeet begeven. “Stel je voor dat je door de ruimte reist en de zon zendt een onzichtbare uitbarsting van straling, energie en geladen deeltjes uit die absoluut destructief kunnen zijn”, vertelde Alex Pospekhov, CEO van Mission Space, in een recente podcast van TechFirst. "Dit noemen we ruimteweer. En als zoiets gebeurt, heeft het invloed op activa in de ruimte, op aarde en brengt het natuurlijk het leven van astronauten en ruimtetoeristen in gevaar."
Het lijdt geen twijfel dat de zon een temperamentvolle ster is, zoals de ongewoon sterke zonnestormen van dit jaar laten zien. Sommige leidden tot opmerkelijke aurora's, zelfs op lage breedtegraden. Maar kan onze ster nog woedender worden? Bewijs voor de hevigste zonne-“driftbuien” is te vinden in prehistorische boomstammen en in monsters van duizenden jaren oud gletsjerijs. Op basis van deze indirecte bronnen kan de frequentie van supervlammen echter niet worden vastgesteld. En directe metingen van de hoeveelheid straling van de zon die de aarde bereikt, zijn pas sinds het begin van het ruimtetijdperk beschikbaar. Een andere manier om meer te weten te komen over het gedrag van onze zon op de lange termijn is door naar de sterren te gaan, zoals de insteek is van een nieuw onderzoek.
Zoom in op de vier nieuwe zonnebeelden van Solar Orbiter, samengesteld uit hoge-resolutie waarnemingen van de PHI- en EUI-instrumenten van het zonne-observatorium op 22 maart 2023. De PHI-beelden zijn de hoogste resolutiebeelden van het zichtbare oppervlak van de zon tot nu toe, inclusief kaarten van het rommelige magneetveld van de zon en bewegingen op het oppervlak. Deze kunnen worden vergeleken met de nieuwe EUI-beelden, die de gloeiende buitenste atmosfeer, of corona, van de zon laten zien.
Proba-3 is zo'n ambitieuze missie dat er meer dan één ruimtevaartuig nodig is om te slagen. Om Proba-3's Coronagraph-ruimtevaartuig de zwakke omringende atmosfeer van de zon te laten observeren, moet het schijfdragende Occulter-ruimtevaartuig de vurige zonneschijf blokkeren. Dit betekent dat Proba-3's Occulter continu naar de zon gericht is, waardoor het op zichzelf al een waardevol platform voor de wetenschap is. Aan de zonzijde van de Occulter bevindt zich daarom een speciaal instrument dat continu de totale energie-output van de zon meet, bekend als de totale zonne-irradiantie, een essentiële variabele voor klimaatstudies. De Davos Absolute Radiometer (DARA), dat het formaat heeft van een schoendoos, is aan de missie geleverd door het Physical Meteorological Observatory Davos, PMOD, in Zwitserland.
Stel je voor: 1994. De eerste World Wide Web conferentie vond plaats in Genève, de eerste trein reed onder het Kanaal door en slechts drie jaar na het einde van de Koude Oorlog lanceerde het eerste Russische instrument op een Amerikaans ruimteschip in de diepe ruimte vanaf Cape Canaveral. De missie om de zonnewind te bestuderen, met de toepasselijke naam Wind, hield beloften in voor heliofysici en astrofysici over de hele wereld om fundamentele plasmaprocessen te onderzoeken in de zonnewind die op de aarde afstevent, belangrijke informatie om ons te helpen de ruimteweersomgeving rond onze thuisplaneet te begrijpen en mogelijk te beperken.
Vanop de Bajkonoer lanceerbasis in Kazachstan worden de twee Russische kosmonauten Andrian Nikolayev en Vitaly Sevastyanov in de ruimte gebracht aan boord van de Sojoez 9 ruimtecapsule. Zij verbleven bijna achttien dagen in een baan om de Aarde en verrichten onderzoek naar de gevolgen van gewichtloosheid op het menselijk lichaam.
Ben je een amateur astronoom met een sterke pen? De Spacepage redactie is steeds op zoek naar enthousiaste mensen die artikelen of nieuws schrijven voor op de website. Geen verplichtingen, je schrijft wanneer jij daarvoor tijd vind. Lijkt het je iets? laat het ons dan snel weten!
Wordt medewerkerDeze website wordt aan onze bezoekers blijvend gratis aangeboden maar om de hoge kosten om de site online te houden te drukken moeten we wel het nodige budget kunnen verzamelen. Ook jij kunt uw bijdrage leveren door ons te ondersteunen met uw donatie zodat we u blijvend kunnen voorzien van het laatste nieuws en artikelen boordevol informatie.