Vanop de Amerikaanse Cape Canaveral lanceerbasis in Florida is op donderdag 4 oktober 2012 een GPS-navigatiesatelliet in de ruimte gebracht. De 21ste Delta 4 draagraket vertrok om 14u10 Belgische tijd en zette de GPS 2F-3 kunstmaan 3 uur en 33 minuten later uit in de juiste baan om de Aarde op een hoogte van 20 370 kilometer.
Deze GPS 2F-3 satelliet is het derde exemplaar van de Block 2F generatie navigatiesatellieten. Dit zijn de nieuwste GPS-satellieten en worden in opdracht van de US Air Force gebouwd door het Amerikaanse lucht- en ruimtevaartbedrijf Boeing. Alle voorgaande GPS-satellieten werden steeds gebouwd door Lockheed Martin. De Block 2F satellieten hebben een verwachte levensduur van twaalf jaar en hebben bij het lanceren elk een gewicht van 1,6 ton. De eerste twee satellieten van deze nieuwe generatie werden in mei 2010 en juli 2011 succesvol in de ruimte gebracht. Alles samen was dit al de 63ste Amerikaanse GPS-satelliet die gelanceerd werd. Nu deze GPS 2F-3 satelliet zich in een baan om de Aarde bevindt, zal deze de taken overnemen van de GPS 2A-21 kunstmaan die in juni 1993 in de ruimte gebracht werd. Vandaag de dag bestaat het Amerikaanse Global Positioning System (GPS) uit 31 operationele satellieten en worden de oudste kunstmanen systematisch vervangen. In 2014 plannen de Verenigde Staten de lancering van de eerste navigatiesatelliet van de Block 3A generatie. Deze nieuwste generatie zal gebouwd worden door Lockheed Martin en moet ervoor zorgen dat civiele ontvangers vanaf dan ook kunnen gebruik maken van andere signalen dan vandaag de dag het geval is. Ook aan militair gebruikers zal de Block 3A generatie nieuwe signalen aanbieden.
Het Global Positioning System (GPS) is de commerciële benaming voor het Amerikaanse NAVigation Satellite Time And Ranging (NAVSTAR) systeem. Dit systeem werd ontwikkeld door het Amerikaanse Ministerie van Defensie en de eerste NAVSTAR-satelliet ging in 1978 de ruimte in. In 1995 werd het systeem officieel operationeel verklaard. Het incident met de Korean Air-vlucht 007 in 1983, waarbij ondermeer een Amerikaanse senator om het leven kwam, zorgde ervoor dat het navigatiesysteem vrijgegeven werd voor civiel gebruik. Hierdoor werd het GPS-systeem 's werelds eerste commerciële satellietplaatsbepalingssysteem. Het hart van het GPS-systeem zijn de satellieten. Er zijn steeds minimaal 24 GPS-satellieten operationeel. Alle kunstmanen draaien in zes banen om de Aarde en hebben een snelheid die zo groot is waardoor ze elke twaalf uur éénmaal om de Aarde draaien. De operationele satellieten sturen continu signalen naar de Aarde die door middel van ontvangers opgevangen worden. De vele grondstations controleren en corrigeren de werking van de GPS-satellieten. Bij GPS-satellieten zijn er twee nauwkeurigheidsniveaus; één voor militair gebruik (Precise Positioning Service) en één voor civiel gebruik (Standard Positioning Service). Elke GPS-satelliet zendt ook op meerdere draagfrequenties uit waarvan L1 (1,57542 GHz) en L2 (1,2276 GHz) de belangrijkste zijn.