Mythologie
het sterrenbeeld Phoenix werd in 1603 geïntroduceerd door Johannes Bayer aan de hand van waarnemingen die de Nederlandse zeevaarders Pieter Keyser en Frederik De Houtman hadden gemaakt. In de mythologie was Phoenix een vogel die regelmatig tot as werd verbrandt maar steeds weer verrees. In Egypte kende men dit sterrenbeeld onder de naam 'Bennu' en werd dit geassocieerd met onsterfelijkheid. In grootte is Phoenix het 37ste sterrenbeeld.
Waar en wanneer vind ik Phoenix aan de sterrenhemel?
Dit kleine sterrenbeeld bevindt zich aan de zuidelijke sterrenhemel en is vanaf onze breedtegraad niet waar te nemen. Phoenix behoort tot een groep van constellaties die men de 'Zuidelijke Vogels' noemt. Hierbij behoren ook nog de Kraanvogel (Grus), de Pauw (Pavo) en de Toekan (Tucana). In het hele sterrenbeeld Phoenix bevinden zich slechts dertien sterren die helderder zijn dan magnitude 5. Indien men Phoenix goed wil observeren moet men zich verplaatsen naar Australië of Zuid Afrika gedurende de wintermaanden (wintermaanden voor het noordelijk halfrond).
Aangrenzende sterrenbeelden
- Beeldhouwer (Sculptor)
- Kraanvogel (Grus)
- Toekan (Tucana)
- Kleine Waterslang (Hydrus)
- Eridanus
- Oven (Fornax)
Wat zijn de belangrijkste sterren?
De helderste ster uit dit kleine sterrenbeeld heeft de naam Ankaa (Alfa Phoenicis) en bevindt zich op een afstand van 78 lichtjaar van ons. Ankaa heeft een schijnbare magnitude van 2,4 en is hiermee de enigste ster in dit sterrenbeeld die helderder is dan magnitude 3. Op de tweede en derde plaats komen sterren die een magnitude hebben van 3,3 (Beta Phoenicis) en 3,4 (Gamma Phoenicis). De ster Zeta Phoenicis is een beddekingsveranderlijke van het Algol type met een magnitudebereik van 3,9 tot 4,4 in een periode van 1,6 dagen. Beta Phoenicis is een dubbelster waarvan beide sterren bijna dezelfde magnitude hebben.
Welke andere objecten zijn er te vinden in Phoenix?
In het sterrenbeeld Phoenix kunnen we een compacte groep van sterrenstelsels terugvinden die men 'Robert’s Quartet' noemt. De vier sterrenstelsels kregen van Halton Arp en Barry F. Madore de naam 'Robert's Quartet' als verwijzing naar Robert Freedman. Deze vier sterrenstelsels bevinden zich op een afstand van ongeveer 160 miljoen lichtjaar van ons en zijn met elkaar in botsing en zullen op termijn met elkaar versmelten. het grootste sterrenstelsel uit deze groep is NGC 92. Dit spiraalvormig sterrenstelsel heeft een visuele helderheid van magnitude 13,8 en bezit tal van stervormingsgebieden. Een ander lid uit Robert’s Quartet is NGC 87. Dit onregelmatig sterrenstelsel heeft een visuele helderheid van magnitude 14,1 en heeft een schijnbare grootte van 0,9′ op 0,9′. Tot Robert's Quartet behoren ook nog de sterrenstelsels NGC 88 en NGC 89.
Het prachtige Robert's Quartet in het sterrenbeeld Phoenix - Foto: ESO
