Proteus is de tweede grootste maan van Neptunus en werd in 1989 ontdekt door Stephen P. Synnot en Bradford Smith die foto’s bestudeerde die gemaakt werden door de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 2. Ondanks het feit dat deze maan niet veel groter is dan die andere Neptunusmaan Nereide werd Proteus pas heel laat ontdekt aangezien dit object zeer donker is en zich heel dicht bij Neptunus bevindt. Deze maan heeft, in tegenstelling tot vele andere manen, geen mooie ronde vorm en heeft een gemiddelde diameter van ongeveer 418 kilometer.
Karakteristieken
| Diameter: | 440 x 416 km |
|---|---|
| Rotatietijd: | ? |
| Omlooptijd: | ? |
| Afstand tot Neptunus: | 92.800 km |
| Kleur: | Donkergrijs |
| Aantal manen: | / |
| Gemiddelde temperatuur: | ? |
Geschiedenis
Nadat het Amerikaanse ruimtetuig Voyager 2 in 1989 een scheervlucht had gemaakt langs de planeet Neptunus maakten Stephen P. Synnott en Bradford A. Smith op 7 juli 1989 de ontdekking bekend van dit object. Uiteindelijk kreeg het object “S/1989 N1” op 16 september 1989 de naam Proteus waarmee men verwijst naar een zoon van Poseidon en Oceanus uit de Griekse mythologie.
Opname van Proteus gemaakt door de Voyager 2 ruimtesonde - Foto: NASA
Baan & rotatie
Deze maan draait één maal om de 26 uur en 54 minuten om Neptunus en bevindt zich gemiddeld op 92 800 kilometer afstand van deze gasreus. Proteus draait in dezelfde richting om Neptunus als Neptunus om zijn as draait.
Samenstelling & oppervlak
Het oppervlak van Proteus is bedenkt met inslagkraters en wetenschappers hebben aan de hand van observaties van deze maan geen enkele vorm van geologische activiteit ontdekt. Net als bij de Saturnusmaan Phoebe reflecteert Proteus slechts 6% van zijn ontvangen zonlicht terug waardoor dit één van de “donkerste” hemellichamen is uit ons zonnestelsel. Proteus is de grootste onregelmatige maan uit ons zonnestelsel.
