De Amerikaanse astronaut Michael Collins, die deel uitmaakte van de legendarische Apollo 11 ruimtemissie, is op 90-jarige leeftijd overleden. Michael Collins was tijdens de Apollo 11 missie piloot van de Apollo commandomodule en zette zelf geen voet op de maan. Na zijn carrière als astronaut maakte Michael Collins deel uit van de regering van president Nixon en werd hij directeur van het National Air and Space Museum in Washington D.C.
Michael Collins studeerde aan de bekende United States Military Academy in West Point waarna hij ging vliegen voor de United States Air Force (USAF). Daar vloog hij met F-86 Sabres gevechtsvliegtuigen om vervolgens deel uit te maken van het 21st Fighter-Bomber Wing van de George Air Force Base. Collins werd uiteindelijk ook testpiloot bij de USAF Experimental Flight Test Pilot School van de Edwards Air Force Base waar toen ook Frank Borman, Jim Irwin en Tom Stafford testpiloten waren die later eveneens astronaut werden. Nadat hij een eerste maal geweigerd werd, werd Michael Collins in 1963 door NASA officieel geselecteerd als astronaut en maakte hij deel uit van de NASA Group 3 waarna hij in 1966 een eerste maal de ruimte inging tijdens de Gemini 10 missie. Tijdens deze belangrijke missie, die hij samen uitvoerde met John W. Young, voerde Collins twee ruimtewandelingen uit en werd de Gemini 10 capsule in de ruimte vastgemaakt aan twee andere ruimtetuigen. Na de Gemini 10 missie maakte Collins deel uit van de Apollo 8 crew maar vlak voor de lancering kreeg Michael Collins medische klachten en moest hij worden geopereerd aan zijn nekwervels. Hierdoor werd zijn plaats tijdens de Apollo 8 missie vervangen door Jim Lovell.
Uiteindelijk ging Michael Collins in juli 1969 een tweede maal de ruimte in tijdens de historische Apollo 11 ruimtemissie. Tijdens deze ruimtemissie was Collins commandant van de Apollo CSM capsule en bleef hij alleen aan boord van de capsule terwijl Neil Armstrong en Edwin 'Buzz' Aldrin met de maanlander afdaalden naar het maanoppervlak. Toen Armstrong en Aldrin als eerste mensen op de maan wandelden, bleef Collins alleen in een baan om de maan cirkelen en bracht hij het maanoppervlak zo veel mogelijk in kaart en in beeld. Doordat tijdens de Apollo 11 missie wereldwijd alle aandacht naar Armstrong en Aldrin ging, werd Michael Collins vaak ook de 'vergeten astronaut' genoemd. Na zijn carrière als astronaut was hij vanaf januari 1970 in de regering van president Richard Nixon staatssecretaris van Buitenlandse Zaken. Later later werd Collins ook directeur van het National Air and Space Museum in Washington D.C. waar hij deze positie tot 1978 bleef uitvoeren. Door zijn succesvolle carrière als piloot en astronaut werd Michael Collins opgenomen tot de International Air & Space Hall of Fame, de U.S. Astronaut Hall of Fame en de International Space Hall of Fame. Hij ontving ook de Air Force Command Pilot Astronaut Wings, de NASA Distinguished Service Medal en werd er ook een krater op de maan naar hem genoemd. Collins ontving ook de Congressional Gold Medal in 2011, de hoogste erkenning die een burger in de Verenigde Staten ooit kan krijgen.
